سربازان جنگ رسانه ای، متخصصان تبلیغات، استراتژیست های تبلیغات بین المللی و کارگزاران رسانه ها هستند. طراحان جنگ رسانه ای، نه لزوما ژنرال های پادگان نشین، بلکه ممکن است پروفسورهای کالج ها و دپارتمان های رسانه ای در دانشگاه های معتبر هر کشوری باشند. جنگ رسانه ای، جنگ بدون خون ریزی، جنگ آرام و جنگ بهداشتی و تمیز تلقی می شود؛ جنگی که در صفحات روزنامه ها ومیکروفن رادیوها، صفحات تلویزیون ها و عدسی دوربین ها، جریان دارد. مردمی که تحت بمباران جنگ رسانه ای قرار دارند، حتی ممکن است خود از وجود جنگ سنگینی که بر فضای تنفسی آنها جریان دارد،بی اطلاع باشند. هدف جنگ رسانه ای، اگر چه در واقع، تغییر کارکرد و عملکرد دولت هاست، اما به طرز ملموسی، به جای هدف قرار دادن مستقیم دولت ها، ملت ها را هدف بمباران خود قرار می دهد. این جنگ تمام عیار و هجمه های سنگین برای کشوری که میخواهد مستقل باشد چشمگیر است، انقلاب ایران درحالی به پیروزی رسید که دو گفتمان لیبرالیسم و مارکسیسم جهان را به دو بخش بلوک شرق و بلوک غرب تقسیم کردند انقلاب ایران با شعار نه شرقی و نه غربی نوای الهی را در جهان طنین انداز کرد و مردمان جهان را بسمت ارزشهای الهی فراخواند، این همان چیزی بود که غرب و شرق از آن وحشت داشت چرا که گرایش مردمان بسمت ارزشهای دینی مستقیما منافع جهانخواران را به خطر می انداخت، از این رو بود که بعد از انقلاب دشمن با انواع ترفند ها از قبیل کودتا، جنگ تحمیلی، تهاجم فرهنگی،شبیخون فرهنگی، ناتوی فرهنگی اقدام به تغییر و بر زمین زدن این انقلاب کرد اما بحول الهی و وحدت مردم حول ولایت نتوانست کاری از پیش برد و اینک دشمن با بکارگیری ابزارهای نوین و خصوصا تجهیزات ارتباطی از قبیل ماهواره و شبک ههای اجتماعی یک جنگ تمام عیار را بر علیه ارزشهای اسلامی و ایرانی به راه نداخته است. در سال 73 تنها 3 شبکه فارسی زبان که متعلق به منافقین و سلطنت طلبها بود علیه انقلاب اسلامی فعال بود، اما این تعداد درسال 91 ، به 125 شبکه فارسی زبان رسید که به هویت و فرهنگ انقلاب اسلامی تهاجم می کنند که 13 شبکه آن در قالب نمایش فیلم و سریال مستهجن، جوانان و خانواده ها را به صورت مستقیم هدف گرفته اند بخشی از این شبکه ها مذهبی هستند بخشی دیگر از این شبکه ها مسائل سیاسی را دنبال میکنند که همواره با شایعه پراکنی وتضعیف نظام جمهوری اسلامی ایران همراه است هزینه های سر سام آور این شبکه های ماهواره ای معلوم نیست چگونه و از چه طریقی تامین می شود اما هر آنچه هست از سر خیرخواهی نیست.
