اصرار بر گناه باعث می‌شود انسان روز به روز زشتی گناه را کمتر ببیند.
افراد که بر گناهی اصرار دارند نباید فکر کنند خطای آنها در همین حد باقی می‌ماند؛ بلکه اصرار بر گناه و عدم بازگشت به سوی خدا باعث می‌شود انسان روز به روز زشتی گناه را کمتر ببیند و بیشتر به بدی‌ها میل پیدا کند. در نتیجه انسان مرتکب گناهان بزرگتری شده و در نهایت به بزرگترین گناه یعنی تکذیب آیات خدا و استهزاء آنها می‌رسد.
«ثُمَّ کَانَ عَاقِبَةَ الَّذِینَ أَسَاؤُوا السُّوأَى أَن کَذَّبُوا بِآیَاتِ اللَّهِ وَکَانُوا بِهَا یَسْتَهْزِؤُون
سپس عاقبت کسانى که کارهاى زشت انجام دادند این شد که آیات خدا را تکذیب کردند و آنها را مسخره مىکردند.» (سوره مبارکه روم/ آیه۱۰)
